18.11.2020 18:27

Корни деревца бывают подчас настолько прочны, что вырастают всё новые и новые ветки, и вот уже шумит дерево, набирает силу. Сродни таким ветвистым деревьям и семейные профессиональные династии.

Трудовая династия - череда людей, происходящих из одного рода, где дети продолжают дела своих родителей, идут по их стопам. Династии появляются в тех семьях, в которых старшие поколения действительно любят свою профессию, занимаются своим делом с удовольствием и преданностью, с хорошим настроением идут на работу, одним словом, когда работа им в радость. Тогда и у детей не возникает вопросов при выборе будущей профессии.

Идет время, а профессия горноспасателя также остается почетной и востребованной, но по-прежнему важной, и ответственной. Вот и в Риддерском оперативном взводе с начала возникновения горноспасательной службы было немало трудовых династий. Об одной из таких династий я хочу вам рассказать.

А начну я свой рассказ из далёкого 1955 года, когда в Лениногорский оперативный взвод устроился Жиляков Валентин Леонтьевич – 25.05.1933 года рождения.

Жил он недалеко от места дислокации Лениногорского горноспасательного взвода. Он слышал тревожный вой сирены и скорый выезд горноспасателей на оперативных автомобилях, которые спешили на помощь шахтёрам, попавшим в беду на руднике. Возможно его и заинтересовала престижная, благородная и почётная профессия горноспасателя.

Отслужив в Советской армии, в 22 года молодой Валентин положил начало своей трудовой династии. 14 ноября 1955 г. он пришёл в Лениногорский оперативный взвод 6-го ЛВГСО устраиваться на работу, где его взяли бойцом-ресиираторщиком.

Спустя несколько лет, благодаря своему упорству и ответственности к своему профессиональному горноспасательному делу Валентин Леонтьевич поднял свой уровень спасателя до командира отделения. На этой должности он проработал до 28 июля 1969-го года, затем по состоянию здоровья, перевёлся слесарем ремонтником 5-го разряда, в производственные ремонтно-механические мастерские (ПРММ), которые относились в то время к ВГСЧ.

В 1991 году Жиляков Валентин Леонтьевич уволился из рядов горноспасательной службы в связи с уходом на пенсию. Общий стаж работы его в структуре ВГСЧ составил 14 лет и плюс 22 года работы в ПРММ. Но Леонтьевич, как мы его уважительно называли, никогда не забывал отряд, которому он отдал много лет своей жизни. Вечерами, он всегда приходил в родной оперативный взвод, где к нему всегда относились с почтением и уважением.

Осенью 28 ноября 2003 года Валентин Леонтьевич ушёл из жизни. Но на этом династия горноспасателей Жиляковых не закончилась.

Унаследовать дело отца всегда считалось почётным. Вместе с профессиональным мастерством от отцов к сыновьям передавались и такие нравственные ценности, как любовь и уважение к труду, к старшим и т.д

В 1982 году, следуя традиции, в оперативный взвод поступил сын Жилякова Валентина Леонтьевича - Владимир 06 марта 1958 года рождения.

Владимир отучился в Лениногорском Лесном Техникуме по специальности техник-механик. Затем после двухлетней службы в рядах Советской Армии, поступил заочно в Казахский Политехнический Институт, где приобрёл специальность горного инженера, что собственно и подвигнуло к работе в горноспасательных частях. Его желание работать в ВГСЧ было рождено ещё тогда, когда он ещё маленьким, ждал отца у ворот оперативного взвода, уехавшего на ликвидацию всевозможных аварий, случившихся в шахте. Надо заметить тот факт, что на тот момент в ВГСЧ принимали рабочих, отслуживших в армии и проработавших в шахте, не менее двух лет. И Владимир устроился на рудник «40 Лет Октября» учеником электрослесаря на подземных работах 1-го разряда. Проработав в шахте полтора года, 04 января 1982 года Владимиру было дано предложение, устроится на вакантное место, в Оперативный взвод 30-го Военизированного горноспасательного отряда, на должность бойца-респираторщика. Прослужив немало лет Владимир Валентинович, а именно в январе 1994-го года, становится помощником командира взвода, а уже 23 мая 1995 года назначен командованием отряда, на должность командир Оперативного взвода.

В 2007 году он становится заместителем директора, тогда уже переименованного 30-го Военизированного горноспасательного отряда в Лениногорский (ЛВГСО). В 2010 году Жилякова Владимира Валентиновича перевели начальником ПРМ.

За верность выбранной профессии и безупречный труд Владимир Валентинович неоднократно награждался почётными грамотами и был награждён медалью.

В настоящее время в Риддерском оперативном взводе работает семья Гусляковых, это то продолжение семьи Жиляковых.

Чтобы было понятно, сразу предоставляю продолжение династии – дочь, Жилякова Валентина Леонтьевича – Наталья Валентиновна, 31 марта 1964 года рождения. У неё так же было желание работать там, где работал её отец… Но на такую работу требовались только мужчины…

Как известно при ЛВГСО, как и при других горноспасательных частях, всегда должна присутствовать лаборатория, которая неизменно является общепринятой единицей ВГСЧ и обязана вести контроль за составом рудничного воздуха.

Спустя некоторое время, имея высшее образование, Наталья Валентиновна, 07 июля 2007 года, занимает вакантное место, на должности техника-лаборанта в пыле-газоаналитической лаборатории. Поднимая свой профессионализм, в феврале 2011 года, Наталья Валентиновна назначается заведующей пылегазоаналитической лабораторией. С 2015 года и по сегодняшний день, она является ведущим специалистом ПГАЛ Риддерского оперативного взвода.

Владимир Гусляков был зачислен 19.11.1987 г. в 30-й Военизированный горноспасательный отряд пробонаборщиком в шахте. Спустя год в 1988 году, Владимир Александрович переводится в бойцы-респираторщики оперативного взвода. Продолжая семейные традиции, связав свою жизнь с горноспасательной деятельностью, Владимир Александрович зарекомендовал себя инициативным, ответственным отношением к делу, желание передать свои знания и опыт молодому поколению обеспечивали качество ее работы. Имея хорошие качества и высокий уровень подготовки в 2007 году, Гуслякова В.А. назначают командиром отделения оперативного взвода ЛВГСО филиала РГКП «ВАСС КЕН». В 2010 году переведён на должность помощника командира взвода. В настоящее время работает заместителем командира Риддерского оперативного взвода Аварийно-спасательного отряда №2 Восточно-Казахстанского филиала «РЦШ ПВАСС».

Те, кто проработал в горноспасательной службе хотя бы 10 лет, душой привязаны к любимому делу, они вряд ли по собственной воле, без очень весомых на то причин, могут оставить эту работу. Профессиональные династии хороши тем, что передают собственные знания и накопленный опыт из поколения в поколение. Такого, чему могут научить деды и отцы, в учебниках не прочтешь. Это собственные, бесценные знания, который лишь приумножаются, передаваясь от отца к сыну.

Вот и здесь, у Натальи и Владимира 04 мая 1987 года родился сын Антон, который ступая тропою предков, пришёл к профессии горноспасателя.

Набравшись опыта работы на руднике и получив должное образование, Антон решил связать свою судьбу с горноспасательной службой.

02 июня 2017 года он устроился спасателем в Аварийно-спасательный отряд №2 Риддерского оперативного взвода, где и работает в настоящее время, занимая должность спасатель -компрессорщика. Гусляков Антон Владимирович, зарекомендовал себя, как ответственный, коммуникабельный, доброжелательный работник, аналитического склада ума, легко налаживает контакт с товарищами по работе.

Профессия горноспасателя, отличается тем, что преемственность поколений играет положительную роль, помогая добиваться наилучших результатов и обеспечивая стабильность, надежность и даже безопасность всем членам такой семьи. Каждый представитель этой династии — по-своему уникальный человек! Суммарный стаж работы — 65 лет. Они избрали непростой, но достойный жизненный путь — быть нужными и полезными своей Родине. Любовь и верность выбранному делу они как эстафету передают своим детям из поколения в поколение.

Редактор командир отделения Риддерского оперативного взвода Жоров А.А.

Preview image: 
Название (kz):  Тау-кен құтқарушыларының əулеті асқақ естіледі.
Текст (kz): 

Терек тамыры берік болғандықтан, жас бұтақтары кеңіп, енді бір қарасаң күш жинаған шуылдаған зәулім бәйтеректей. Осындай бұтақты бәйтерек отбасылық кәсіби әулеттермен ұқсас.

Еңбек әулеттері - бір әулеттен тарап, бұл жерде балалары ата-аналарының жолын қуып, бастаған істерін жалғастыруда. Аға буындары өз кәсібін шынында сүйетін, өз ісіне берілген, жұмысқа ашық-жарқын көңілмен қадам басатын, бір сөзбен айтқанда оларға жұмыс деген қуаныш әкелетін, сондай жанұяларда әулеттер пайда болады. Ондай жағдайда балалары кәсіп таңдаған кезде көп ойланбайды.

Уақыт деген зымырап өтуде, тау-кен құтқарушы кәсібі құрметті әрі сұраныста, бұрынғыша өте маңызды, жауапты болып қала береді. Риддер жедел взводында да тау-кен құтқару қызметі пайда болуынан бастап еңбек әулеттері аз болған емес. Осындай бір әулет туралы әңгімемді айтайын деп едім. Ал әңгімемді баяғыда өтіп кеткен 1955 жылдан бастамақпын, бұз кезде Лениногор жедел взводына 25.05.1933 жылы дүниеге келген Валентин Леонтьевич Жиляков келіп түсті.

Лениногор тау-кен құтқару взводының орналасу орнына жақын жерде тұратын. Сигнал гудогының дабыл сарнауы мен кеніште қауіп қатерге ұшыраған кеншілерге асыққан, жедел автокөліктерінде тау-кен құтқарушылардың жедел шығуы үнемі құлағына шалынатын. Бәлкім бұл кезде оны беделді, мәртебелі және құрметті тау-кен құтқарушы кәсібі қызықтырған шығар.

Кеңес әскерінде қызмет етіп, 22 жасында Валентин өз еңбек әулетінің басын бастады. 1955 жылдың 14 қарашасында ол 6-шы ЛӘТҚЖ Лениногор жедел взводына жұмысқа орналасуға келді, бұл жерде оны жауынгер-респираторшы ретінде қабылдады.

Бірнеше жыл өткен соң, өзінің кәсіби тау-кен құтқару ісіне деген табандылығы мен жауапкершілігінің арқасында Валентин Леонтьевич өз құтқарушы деңгейін бөлімше командиріне дейін өсірді. Бұл лауазымда ол 1969 жылдың 28 шілдесіне дейін еңбек етті, кейін денсаулық жағдайы бойынша, бұл кезде ӘТҚБ қатысты болатын өндірістік жөндеу-механикалық шеберханаларына (ӨЖМШ) 5-санатты темір шебері жөндеушісі болып ауыстырылды.

1991 жылы Валентин Леонтьевич Жиляков зейнетке шығуына байланысты тау-кен құтқару қызметінен босатылды. ӘТҚБ құрылымындағы жалпы еңбек өтілі 14 жыл құрады және оған қоса ӨЖМШ 22 жыл қызмет атқарған. Бірақ біз құрметпен атайтын Леонтьевич еш уақытта өз өмірінің едәуір жылдарын қиған жасақты ұмытпайтын. Кешке таман, үнемі жақын болып кеткен жедел взводына келетін, бұл жерде оны барлығы қадірлеп, шексіз құрмет білдіретін.

2003 жылдың 28 қарашасында күзде Валентин Леонтьевич өмірден озды. Бірақ бұл жерде Жиляковтар тау-кен құтқарушылар әулеті аяқталмады.

Әке ісін мұра ету әрдайым құрметті болып есептелетін. Әкеден балаға кәсіби шеберлікпен қоса үлкендерге, еңбекке деген махаббат пен құрмет сияқты өнегелік құндылықтар да тапсырылатын.

1982 жылы, дәстүрді сақтап, жедел взводына 1958 жылғы 06 наурызында дүниеге келген Валентин Леонтьевич Жиляковтың ұлы - Владимир келіп түсті.

Владимир техник-механик мамандығы бойынша Лениногор Орман Техникумында оқып шықты. Кеңес әскері қатарында 2 жыл қызмет еткеннен кейін сырттай Қазақ Политехникалық Институтына оқуға түседі, сонда тау-кен инженері мамандығына ие болады, осы жағдай оған тау-кен құтқару бөлімдерінде жұмыс істеуге түрткі болды. Оның ӘТҚБ жұмыс істеуге ықыласы бала кезінде, шахтада пайда болған әртүрлі аварияларды жоюға шыққан әкесін жедел взводы қақпаларының қасында күтіп жүрген кезінде туындаған еді.

ӘТҚБ сол мезгілде әскерде қызмет еткен және шахтада екі жылдан аз емес жұмыс істеген жұмысшыларды қабылдайтын деректі ескерте кету керек. Владимир «Қазанның 40 –жылдығы» кенішіне 1-ші санаттағы жерасты жұмыстарында электр темір шеберінің үйренушісі болып жұмысқа орналасты. Шахтада бір жарым жыл жұмыс істеп, 1982 жылғы 04 қаңтарында Владимирге бос орынға, 30-шы Әскерилендірілген тау-кен құтқару жасағының Жедел взводына, жауынгер-респираторшы лауазымына түсу бойынша ұсыныс келіп түсті.

Владимир Валентинович талай жыл қызмет етіп, нақты айтқанда, 1994-жылдың қаңтарында взвод командирінің көмекшісі, ал 1995 жылдың 23 мамырында жасақ қолбасшылығымен Жедел взводы командирінің лауазымына тағайындалды.

2007 жылы ЛӘТҚЖ директорының орынбасары болды, бұл кезде 30-шы Әскерилендірілген тау-кен құтқару взводы атын Лениногор Әскерилендірілген тау-кен құтқару жасағына (ЛӘТҚЖ) ауыстырған болатын. 2010 жылы Владимир Валентинович Жиляковты ӨЖШ бастығына ауыстырды.

Таңдаған мамандығына деген адалдығы және мінсіз еңбегі үшін Владимир Валентинович бірнеше рет құрмет грамоталарымен, және медальмен марапатталған.

Бүгінгі күнде Риддер жедел взводында Гусляковтар жанұясы еңбек етеді, ал бұл Жиляковтар жанұясының жалғасы.

Түсіндіріп кетсек, бірден әулеттің жалғасын ұсынамын - 1964 жылы дүниеге келген, Валентин Леонтьевич Жиляковтың қызы - Наталья Валентиновна. Әкесі еңбек еткен жерде жұмыс істеу деген ықыласы болған... Бірақ сондай жұмысқа тек қана ер адамдар қажет болатын...

Басқа да тау-кен құтқару жасақтар қарауында сияқты ЛӘТҚЖ қарауында ӘТҚБ көпшілік қабылдаған бірлігі болып табылатын және кеніш ауасының құрамына бақылау жүргізуге міндетті зертхана қашанда болғаны белгілі.

Біраз уақыт өткен соң, жоғары білімге ие болып, Наталья Валентиновна, 2007 жылдың 07 шілдесінде, шаң-газталдау зертханасының техник-зертханашысы лауазымында бос орынға орналасты.

Кәсіби біліктілігін арттырып, 2011 жылдың ақпанында Наталья Валентиновна шаң-газталдау зертханасының меңгерушісі болып тағайындалды. 2015 жылдан бастап және бүгінгі күнге дейін Риддер жедел взводы ШГТЗ жетекші маманы болып қызмет етеді.

Владимир Гусляков 19.11.1987 ж. 30-шы Әскерилендірілген тау-кен құтқару жасағына шахтада сынамаалушы болып қабылданды. Бір жылдан соң 1988 жылы, Владимир Александрович жедел взводының жауынгерлер-респираторшыға ауыстырылды. Отбасы дәстүрлерін жалғастыра отырып, өз өмірін тау-кен құтқару ісімен тығыз байланыстырып, Владимир Александрович өзін іске жауапты қарайтын, ынталы қызметкер ретінде танытты, жас ұрпаққа өз білімі мен тәжірибесін жеткізу ынтасы оның жұмыс сапасын қамтамасыз ететін. Жақсы қасиеттер мен даярлықтың жоғары деңгейіне ие болған В.А. Гусляковты 2007 жылы «КЕН ӘАҚҚ» РМҚК ЛӘТҚЖ филиалы жедел взводының бөлім командирі етіп тағайындалды. 2010 жылы взвод командирінің көмекшісі лауазымына ауыстырылды. Бүгінгі күнде «КӘАҚҚ РОШ» Шығыс Қазақстан филиалы № 2 Авариялық-құтқару жасағы Риддер жедел взводы командирінің орынбасары болып жұмыс істейді.

Тау-кен құтқару қызметінде ең болмаса 10 жыл істеп шыққандар, жақсы көретін ісін бауыр басып қалады, және бұл жұмыстан, үлкен бір себепсіз шығып кете алмайды. Кәсіби әулеттер - өз білімі мен жиған-терген тәжірибесін ұрпақтан ұрпаққа тапсырып жеткізетінімен жақсы. Әке көрген оқ жонар, дейді, ата мен әке үйрететінін оқулықтарда таба алмайсың. Бұл әкеден балаға жеткізіліп, тек еселеп көбейетін, бойға біткен, баға жетпес білім.

1987 жылғы 04 мамырында Наталья Владимировна Антон есімді ұлын дүниеге әкелді, ол да бабалар ізімен тау-кен құтқарушылар кәсібіне келді.

Кеніште жұмыс тәжірибесін жинақтап алып және тиісті білім алып, Антон тау-кен құтқару қызметімен өзінің тағдырын байланыстыруға бел буды.

2017 жылғы 02 маусымында Риддер жедел взводының №2 Авариялық-құтқару жасағына құтқарушы болып жұмысқа кірді, бүгінгі күнде де құтқарушы-компрессоршы лауазымында жұмыс істейді. Гусляков Антон Владимирович өзін жауапты, тез тіл табысатын, ақ пейілді қызметкер ретінде танытты, талдамалы ақыл құрылымына ие, жұмыс бойынша жолдастарымен жеңіл тіл табыса алады.

Тау-кен құтқарушы кәсібі осымен ерекшеленеді, ұрпақтар сабақтастығы тиімді рөл атқарады, ең жақсы нәтижелер алуға көмектеседі және бұл отбасының бүкіл мүшілеріне тұрақтылық, сенімділік, тіпті қауіпсіздік те қамтамасыз етеді. Бұл әулеттің әр өкілі – өздігінше бірегей адам! Жалпы еңбек өтілі – 65 жыл. Олар күрделі, бірақ қадірлі өмір жолын таңдады – өз Отанына қажетті әрі пайдалы болу. Өздері таңдаған ісіне деген адалдық пен махабатты олар эстафета ретінде өз балаларына ұрпақтан ұрпаққа тапсырып жеткізіп жатыр.

Редактор

Риддер жедел взводының

бөлім командирі

А.А. Жоров

Дополнительные изображения:  Download / Download / Download / Download / Download